miðvikudagur, nóvember 06, 2002

Skemmtileg saga. Ég fór áðan að kaupa peru fyrir bílskúrinn, enda var pabbi búinn að nöldra í mér í rúma viku. Ég fór loksins í einhverja ljósabúð og bað um peru og fékk hana með það sama. Ég gekk út með peruna í poka, nokkuð ánægður með sjálfan mig. Þegar ég stíg inn í bílinn hringir síminn og ég sest niður til þess að svara honum og loka bílhurðinni á eftir mér. En ég fattaði ekki að ég hélt enn þá á pokanum í hendinni og tókst að skella bílhurðinni á peruna. Að sjálfsögðu mölbrotnaði hún og ég þurfti að fara aftur inn í búðina og útskýra fyrir afgreiðslumanninum hvað hefði komið fyrir. Þegar hann hætti að hlæja lét hann mig fá nýja peru og bauðst til þess að fylgja mér út í bíl svo að ég færi mér ekki að voða á leiðinni.

Engin ummæli: